Po raz kolejny plastik okazał się wszechobecny w oceanie. Nurkując na dno Rowu Mariańskiego, którego głębokość rzekomo sięgała 10 000 metrów, biznesmen z Dallas, Victor Vescovo, twierdził, że znalazł plastikową torbę. To nie pierwszy raz: to już trzeci raz, kiedy plastik został znaleziony w najgłębszej części oceanu.
Vescovo zanurkował batyskafem 28 kwietnia w ramach swojej wyprawy „Pięć Głębin”, która obejmuje wyprawę do najgłębszych części oceanów Ziemi. Podczas czterech godzin spędzonych na dnie Rowu Mariańskiego Vescovo zaobserwował kilka gatunków życia morskiego, z których jeden – plastikowa torebka i papierki po cukierkach – może być nowym gatunkiem.
Niewielu osiągnęło tak ekstremalne głębokości. Szwajcarski inżynier Jacques Piccard i porucznik marynarki wojennej USA Don Walsh byli pierwszymi, którzy dokonali tego w 1960 roku. James Cameron, badacz i filmowiec National Geographic, zatonął na dnie oceanu w 2012 roku. Cameron zarejestrował nurkowanie na głębokość 35 787 stóp (ok. 10 470 m), niewiele mniej niż 62 stopy (ok. 18 m), które według Vescovo osiągnął.
W przeciwieństwie do ludzi, plastik łatwo odpada. Na początku tego roku przeprowadzono badanie, w którym pobrano próbki obunogów z sześciu rowów głębinowych, w tym z Marianów, i stwierdzono, że wszystkie połknęły mikroplastik.
Badanie opublikowane w październiku 2018 roku udokumentowało najgłębiej położony znany plastik – delikatną torbę na zakupy – znaleziony na głębokości 10 000 metrów w Rowie Mariańskim. Naukowcy odkryli go, analizując bazę danych Deep Sea Debris Database, która zawiera zdjęcia i filmy z 5010 nurkowań w ciągu ostatnich 30 lat.
Spośród sortowanych odpadów zarejestrowanych w bazie danych, plastik jest najpowszechniejszy, a w szczególności plastikowe torby stanowią największe źródło odpadów plastikowych. Pozostałe odpady pochodziły z materiałów takich jak guma, metal, drewno i tkaniny.
Aż 89% tworzyw sztucznych objętych badaniem stanowiły przedmioty jednorazowego użytku, czyli takie, które wykorzystuje się raz, a następnie wyrzuca, na przykład plastikowe butelki na wodę lub naczynia jednorazowego użytku.
Rów Mariański nie jest ciemnym, martwym lejem, lecz ma wielu mieszkańców. Sonda NOAA Okeanos Explorer zbadała głębiny tego regionu w 2016 roku i odkryła różnorodne formy życia, w tym gatunki takie jak koralowce, meduzy i ośmiornice. Badanie z 2018 roku wykazało również, że 17% zdjęć plastiku zarejestrowanych w bazie danych ukazywało jakąś interakcję z organizmami morskimi, na przykład zwierzęta zaplątujące się w śmieci.
Plastik jednorazowego użytku jest wszechobecny i może rozkładać się w środowisku naturalnym przez setki lat, a nawet dłużej. Według badania z lutego 2017 roku, poziom zanieczyszczenia w Rowie Mariańskim jest w niektórych obszarach wyższy niż w niektórych z najbardziej zanieczyszczonych rzek Chin. Autorzy badania sugerują, że zanieczyszczenia chemiczne w rowach mogą częściowo pochodzić z plastiku znajdującego się w toni wodnej.
Rurkojada (czerwony), węgorz i krab dżokej znajdują miejsce w pobliżu komina hydrotermalnego. (Dowiedz się więcej o dziwnej faunie najgłębszych kominów hydrotermalnych Pacyfiku.)
Choć plastik może przedostać się do oceanu bezpośrednio – na przykład w postaci śmieci unoszonych przez wiatr z plaż lub wyrzucanych z łodzi – badanie opublikowane w 2017 r. wykazało, że większość plastiku trafia do oceanu z 10 rzek przepływających przez osiedla ludzkie.
Porzucony sprzęt rybacki jest również znaczącym źródłem zanieczyszczenia plastikiem. Badanie opublikowane w marcu 2018 r. wykazało, że ten materiał stanowi większość Wielkiej Pacyficznej Plamy Śmieci wielkości Teksasu, dryfującej między Hawajami a Kalifornią.
Chociaż w oceanach znajduje się niewątpliwie o wiele więcej plastiku niż mieści się w pojedynczej plastikowej torbie, plastik ten przestał być jedynie obojętną metaforą wiatru i stał się przykładem tego, jak wielki wpływ człowiek ma na planetę.
© 2015-2022 National Geographic Partners, LLC. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Czas publikacji: 30 sierpnia 2022 r.